gé weblog

{{customfive}}

Mother’s Finest bestaat al lang, heeeeeeeel lang. In 1974 begon deze band al aan haar carriere. Het hoogtepunt was in mijn ogen het laatste album: \Black radio won’t play this record\ uit alweer 1992. \Baby love\ was hun grootste hit. Zangeres is nog steeds Joyce Kennedy. Haar stemgeluid klint zoals ze eruit ziet: volumineus. Als je er een titel aan wilt geven dan is dit iets van funkrock. Latere bands als \Red Hot Chili Peppers\ en onze eigen \Urban Dance Squad\ hebben hier wel zeer goed naar geluisterd. Inmiddels hebben ze een nieuw album dat \Meta-funk’n-physical\ heet. Helaas heb ik het nog niet mogen horen, maar een recensie in de \Oor\ was in ieder geval zeer positief. Vanavond zendt Rockpalast van 01.00 tot 02.00 uur een concert van ze uit op WDR3. Het werd opgenomen op 20 juli in Burg Satzvey. Volgende week zondag, zelfde tijd, is er een oud concert van ze bij Rockpalast te zien, nl. van 4 maart 1978 in de Grugahalle in Essen. Ik adviseer je dus om de video (indien mogelijk) mee te laten snorren.

{{customseven}}

De **Foo Fighters** hoes van **Live in Holland** is opgespoord. Verder zijn aan de cowart -collectie toegevoegd:
13th Floor Elevators – Bull of the woods
Midnight Oil – Capricornia

Cowart website

{{customfour}}

Via Mijnkopthee, de ‘we are family’ werken van Patricia Piccinini die commentaar geven op de huidige vooruitgang in gentechnologie en het kweken van stamcellen. Redelijk gruwelijk, maar op een bepaalde vreemde manier toch ook wel weer indrukwekkend.

{{customsix}}

Schoonmaken, het is een ware obsessie. Aangezien de rechthebbende eigenaars van waar ik nu verblijf vanavond thuiskomen moet het huis natuurlijk, na er een week in te hebben geleefd, een beetje op orde komen. Dus: een beetje stofzuigen, een beetje de afwas doen die er al een week staat te rotten, etc.

Maar vreemd genoeg krijg ik op een gegeven moment er echt schik in, en heb ik last van een ware schoonmaak-obsessie. Die keukenvloer kan ook best nog wel een sopje krijgen, de trap ook, en weet je wat? Die wc-pot is na een week ook eigenlijk wel een beetje smerig. Voordat je het weet sta je de ramen te zemen, de matten uit te kloppen en de muren te voorzien van een nieuw verfje.

Enfin, het ziet er nu allemaal twee keer zo schoon uit als toen ik hier een week geleden aankwam, dus nu zit ik hier van een waterijsje te genieten en dit niemendalletje te schrijven voor Gé. Het leven is goed.

{{customsix}}

Vamorgen deed ik mijn gordijnen open, ik kreeg een **witte kofferbak** van een auto in beeld. Ik dacht nog: \Daar heb ik mijn auto toch niet neergezet?\ Kijk ik iets beter, staat hier een grote witte **Mercedes**. Nee, dat is duidelijk niet mijn auto.

{{customseven}}

Het gaat maar door met die koeien. Het aantal van 25 hoezen is inmiddels gehaald. Bekijken kun je ze allen op: de Cowart Website.

{{customtwo}}

\I am an irrepressible optimist, but I always base my optimism on solid facts\ aldus **Mahatma Gandhi**. Het was jaren geleden dat ik iets over hem las. Ghandi, de man die geweldloosheid preekte. Een erg indrukwekkend persoon. In 1982 was er een film over hem uit. In 2002 was deze op tv en heb ik deze opgenomen. Vandaag heb ik de film eindelijk bekeken. Erg mooie film, maar het blijkt maar weer dat een film nooit alles kan vertellen. De gelijkenis is echter opvallend. Misschien toch maar weer eens een boek gaan lenen bij de bieb over hem. Op internet leeft hij ook zeker voort:
Site 1
Site 2
Site 3

Meer weten over de film dan kun je op Cinema.nl terecht.

{{customsix}}

Ik heb een **gat in mijn vinger**. Huh? Of ik niet bedoel gat in mijn hand? Nee, vanmorgen is er een lelijke lastige **wrat** van mijn rechter middelvinger afgehaald. Ik had de keuze uit drie behandelingen.
1. Bevriezen met stikstof. De kans dat deze dan terug komt is dan redelijk groot.
2. Bevriezen en dan uitlepelen. Er is nog wel een kleine kans dat deze terugkomt.
3. Met spuiten onder de wrat en dan…….. De rest heb ik niet meer gehoord.
Het werd dus keuze 2. Er zit nu dus een gat in mijn vinger. Het voelde eerst wel heel erg koel aan, deed zelfs licht zeer. Daarna werd met grof geweld de wrat eraf gehaald, uitlepelen heet dat. Ik zou het eerder wegschrapen willen noemen. Jodium erop, pleister erop, klaar was ome dokter. Een heel kleintje op mijn voorhoofd werd meteen weggehaald. Hierna mocht ik weer weg uit de schoonheidssalon.

{{customtwo}}

Over twee weken is het weer tijd voor Lowlands, in de flevopolder. Één van de bands die optreden op Lowlands is de Polyphonic Spree, een band bestaande uit 24 mannen en vrouwen in lange witte gewaden die muziek maken die refereert aan The Flaming Lips (geniale website overigens) en ook een beetje aan de Beach Boys. Met de uitzondering dat, in tegenstelling tot de eerder twee genoemde bands, de Spree geen enkele negatieve emotie in hun muziek kent. Teksten als ‘Suuuunn!! Suicide is a shame!’ of ‘Hey! It’s the Sun! And it makes me smile!’ komen veelvuldig voor op hun debuut-plaat The Beginning Stages Of…. Wel aardig om te bekijken op Lowlands dus, al was het alleen maar om te zien hoe ze die 24 mensen op één podium krijgen.

Overigens, als je geen 114 euro wenst neer te tellen voor een kaartje of niet in de modder wil ploegen met een koepeltentje (wat ik me heel goed kan voorstellen) is het hele festival ook online te volgens via de Vrije Progressieve Radio Omroep.

{{customseven}}

De collectie koeien groeit. Vandaag plaats ik ter ere van Bram deze koe op Gé.