De kometen
{{customsix}}Gister dus wezen kijken naar de Leoniden, of eigenlijk vannacht. Ik had om half 4 afgesproken samen met twee vrienden om koste wat het kost deze laatste mogelijkheid voor de komende dertig jaar om dit fenomeen waar te nemen te gebruiken. Goed, bewapend met 6 blikjes Golden Power (de goedkope Red Bull variant van de Aldi) en een zak pepernoten en ander strooigoed gingen we op weg. Helaas was het in Nijmegen nogal bewolkt, maar volgens de weersvoorspellingen zou het in ‘de kop van Noord Holland en de Flevopolder’ wat beter weer zijn. Op naar Harderwijk dus.
In Barneveld kwamen we uiteindelijk op een verlaten landweggetje waar we zijn gaan kijken of we iets konden waarnemen. Dik ingepakt met oude mutsen en slechte sjaals en met een verkrampte nek keken we recht omhoog om te kijken of we iets zouden kunnen zien. Na een tijdje lang een beetje lusteloos te hebben gestaard werden we dan uiteindelijk beloond met maar liefst één vallende ster, heel ver weg onder het wolkendek. Luid gilden we omdat we beloond werden voor onze lange tocht. Dit zorgde er helaas wel voor dat er allerlei lichtjes aangingen bij ‘de Burcht’, een lokaal herenhuis waar we de auto voor hadden geparkeerd. We reden nog door richting Harderwijk en we reden zelfs een stukje de Flevopolder in, vooral omdat dit voor iemand ‘de eerste keer’ was, in de Flevopolder dus. Helaas was hier het zicht ook nul komma nul, dus gingen we maar terug naar Nijmegen.
Uiteindelijk kwamen we om half acht ‘s ochtends weer aan in Nijmegen, met een ietwat teleurgesteld, maar toch voldaan gevoel dat we in ieder geval één vallende ster hadden gezien. Iets om later aan je kleinkinderen te vertellen, of zo.