REC Mark Lanegan Tivoli 26 augustus 2004
Als er op een kaartje staat dat er een voorprogramma is dan is het flauw als die er niet is. Mark Lanegan wilde geen voorprogramma. Zo stond ik gisteravond dus veel te vroeg in Tivoli Utrecht te wachten op het optreden van Mark en zijn band. Het kan aan mij liggen, teveel gezien de afgelopen dagen, maar het werd in mijn ogen een wat plichtmatig optreden. Op de minuut af stond de band een uur op het podium om vervolgens precies een kwartier een toegift te doen. De stem van Mark blijft geweldig, maar meer dan Thank You kwam er tussendoor niet uit. Aan het nieuwe werk van Bubblegum ligt het ook niet, dat mag er zijn. Zijn band heeft af en toe echter meer van een rockmachine, terwijl de nummers vragen om een subtielere begeleiding. En dan die zangeres, ze staat qua geluidsniveau erg zwak ingemixt. Het is alsof ze vooral niet gehoord mag worden. Is het Mark’s Yoko Ono? Populair is de stoeipoes wel, maar wat wil je als je mooi bent en vol stoere tattoo’s zit. Mark Lanegan doet echter zijn ding, en verdwijnt weer uit mijn leven. Leuk je gezien te hebben Mark, ik ben blij dat je ondanks alle verslavingen nog leeft, maar het had muzikaal wel wat diepgravender mogen zijn.